Czy zdarzyło wam się kiedyś tak, że wysypała wam się drużyna i nagle musicie poprowadzić coś innego? Albo macie grupę znajomych, którzy chcą poznać, czym jest to całe RPG i postanawiacie machnąć dla nich sesyjkę Zewa Cthulhu? Wielu mistrzów gry ma na takie chwile gotowce, inni “jadą na improwizacji”, ale czasem, gdy jedno i drugie zawiedzie, warto jest mieć pod ręką zestaw prostych, jednostrzałowych przygód. I wtedy z odsieczą przychodzą nam “Wrota ciemności” – najnowszy zbiór oficjalnych przygód do “Zewu” wydanych przez “Black Monk Games”. Przeczytajcie poniższą recenzję i przekonajcie się, czy warto.
Recenzja sama w sobie będzie lekko spoilerowa, ale nie na tyle, by zabić przyjemność gry. Mocno spoilerowa część, ta dla Strażników, którzy zdecydują się na prowadzenie, będzie odpowiednio ukryta i oznaczona.

RPGowanie powiązane z mitologią Cthulhu ma swój bardzo specyficzny klimat. Nieważne czy będziemy agentami trzyliterowych służb w Delcie, czy działać będziemy w służbach specjalnych w trakcie drugiej wojny (Achtung! Cthulhu) czy jako typowi Badacze w Zewie albo Trailsach zajmować się będziemy kolejną tajemniczą sprawą, zawsze będziemy się stykać z niepoznanym i pradawnym koszmarem spoza granic naszego pojmowania. Zwyczajne z pozoru śledztwa przyjmować będą niezwyczajny obrót i prowadzić nas spiralą szaleństwa do komfortowych pokojów w szpitalach dla obłąkanych lub w zacisze własnej dębowej jesionki. Taka jest już uroda tego uniwersum, a i nasza, że pchamy się w to z bananem na ustach. Nie inaczej będzie jeżeli zdecydujecie się zagrać w jedną z przygód zebranych w zbiorze “Wrota Ciemności”.

W podręczniku znajdziemy pięć gotowych przygód. Każda napisana przez innego autora i każda dająca nieco inny sposób patrzenia na Mity i inny smak samego śledztwa. Bazowo skierowane są one do początkujących Strażników lub początkujących graczy, prezentują nietrudne sprawy, których rozwiązanie nie powinno zabrać graczom więcej niż jedną sesję (choć gdy powiedziałem o tym jednej z moich graczek, ta odpisała mi tylko “hold my whiskey”).
Każda z zaprezentowanych w zbiorze przygód jest osobną, zamkniętą historią (choć w większości wypadków autor sugeruje potencjalne punkty umożliwiające rozwinięcie jej w kampanię lub przynajmniej wątek) i są one zarówno bardzo fajnymi jednostrzałami, jak i doskonałymi przerywnikami w dłuższej kampanii.

Idea prostych i niedługich przygód zawartych w zbiorze “Wrota ciemności” bardzo przypadła mi do gustu. Po pierwsze to bardzo fajne przygody dla początkujących Badaczy lub Strażników. Bardzo przyjemnie układają się w logiczną całość, dając niedoświadczonym erpegowcom interesujące i nieprzekombinowane wyzwania. Dodatkowo zabierają nas w archetypiczne cthulhowo miejsca jak szpital psychiatryczny czy motel w dziczy, przez co gracze, którzy po raz pierwszy próbują zagłębić się w mitologię Cthulhu, zobaczą jej najlepszy aspekt. “Wrota Ciemności”, co warto tu wspomnieć, są moim zdaniem świetnym uzupełnieniem dla “Zestawu Startowego” do Zewa. MG, który poprowadził już przygody “z pudełka” w zbiorze dostanie kolejną transzę przygód o niskim progu wejścia. Osobiście posunąłbym się nawet do stwierdzenia, że warto pomieszać “Zestaw Startowy” z “Wrotami” i na przykład “Stepującego nieboszczyka” poprowadzić po ograniu się z materiałami z najnowszego zbioru. Po drugie to wyśmienite “gotowce” jeżeli z jakichś powodów czeka nas przygoda do poprowadzenia na szybko. Nie wymagają zbyt wiele ogarniania (choć warto mieć też pod ręką PDFa, żeby wydrukować dołączone do przygód handouty) i w miarę doświadczony Mistrz Gry jest w stanie w ciągu pół godziny (a może i mniej) przygotować któryś z podręcznikowych jednostrzałów. Wiele z innych cthulhowych gotowców, z którymi miałem styczność, wymagało o wiele więcej “prepa” do skutecznego ich ogarnięcia przed sesją. Po trzecie każda z tych przygód oparta jest na naprawdę świetnym cthulhowo pomyśle, a co za tym idzie może być bazą (o ile poświęcimy im czas) do czegoś o wiele bardziej rozbudowanego, a dodatkowo ze względu na swoją prostotę chętnie będzie przyjmować wątki poboczne albo postaciowe.

Poza przygodami w zbiorze “Wrota ciemności” znajduje się bardzo fajny esej „Dzielenie się koszmarami” dotyczący prowadzenia “Zewu Cthulhu” napisany przez Kevina Rossa. Znajdziemy w nim bardzo wiele wskazówek dotyczących nauki prowadzenia Cthulhu. Rady są bardzo konkretne i bardzo przydatne i każdy prowadzący (nieważne, z jakim doświadczeniem) powinien je przeczytać. Może częściowo to freblówka, ale podobnie jak wypadku odpowiednich rozdziałów z Podręcznika Badacza, można się czasem miło zaskoczyć. Nie ze wszystkim postulatami autora się zgadzam (zwłaszcza tymi dotyczącymi łamania mechaniki dla dobra sesji), ale całościowo wpis uważam za bardzo przyjemne studium prowadzenia Zewu Cthulhu. Szczególnie celne były moim zdaniem uwagi o trzech szkołach grania w ZC – tej mocno pulpowej, tej skrajnie “purystycznej” (czyli mroczno-fatalistycznej) i tej znajdującej się gdzieś pośrodku, starającej się sięgać sporadycznie w obie strony, a w której mieści się większość oficjalnych przygód i kampanii. Może to sygnał, że gdy będzie planowana (bo pewnie wcześniej czy później się tak stanie) ósma edycja to mechanika w niej powinna być o wiele silniej modułowa?

Zbiór “Wrota ciemności” to kawał dobrej mistrzogrowej roboty. Bardzo widać, że autorzy scenariuszy są bardzo doświadczonymi praktykami i wiedzą, o czym piszą zostawiając prowadzącym sugestie dotyczące prowadzenia będące owocem dziesiątek poprowadzonych sesji. Zawsze przyjemnie czyta się rpgowe materiały, gdy wie się, że stoją za nimi ograni ludzie. Przyznam się, że po lekturze “Reign of Terror”, na którym się swoją drogą srodze zawiodłem, “Wrota Ciemności” były bardzo przyjemnym zaskoczeniem.

Tak czy inaczej “Wrota ciemności” to dodatek, w który powinniście się zaopatrzyć jeżeli jesteście fanami Zewu Cthulhu. Przyda się on wam zarówno tym, którzy zaczynają dopiero swoją zabawę z mitami (jest bardzo fajnym uzupełnieniem dla “Zestawu Startowego”), jak i tym, którzy są już bardziej doświadczonymi ktultystami (bo przygody, mimo swojej prostoty, są naprawdę fajnie osadzone w mitologii Cthulhu). Ja ze swojej strony planuję poprowadzić przygody z tego zbiorku i wam również to polecam.
Do zobaczenia w azylu dla obłąkanych. Mam nadzieje, że będziemy mieć łóżka koło siebie!

Jeżeli interesują was recenzje innych dodatków do Cthulhu – zapraszam do lektury moich wrażeń związanych z “Podręcznikiem Badacza” oraz z “Zestawem startowym”. Jeżeli jesteście zainteresowani zakupem – zajrzyjcie do internetowego sklepu Black Monka, przy okazji będziecie pewni, że dostaniecie PDFa i bez trudu wydrukujecie handouty

Dziękuje wydawnictwu Black Monk Games za udostępnienie podręcznika do recenzji.