Oniryka pomieszanych stron

W poprzednich latach wakacje były sezonem w dużej mierze ogórkowym. W tym jednak roku wszyscy więksi polscy wydawcy postanowili zarzucić nas nowymi projektami i przedsprzedażami. Mnisi, poza kolejnymi dodatkami do “Zewu Cthulhu” i “Veasena”, kontynuują także ekspansję na rynku gier paragrafowych, wydając kolejne książki z hiszpańskiego cyklu “Choose Cthulhu”, w którym przerabiane są na gry kolejne znane opowiadania Samotnika z Providence.
Tym razem na moim tapecie ląduje przygotowana przez Edwarda T. Rikera adaptacja historii “Sny w Domu Wiedźmy”.

Czym są gry paragrafowe?

Gry paragrafowe (czyli po prostu “paragrafówki”) to specyficzny rodzaj literackiej rozrywki, w którym czytający sam steruje poczynaniami bohatera. Po przeczytaniu konkretnego fragmentu otrzymujemy wybór kilku ścieżek, jakimi może podążyć dalej protagonista. Owocuje to często rozbudowanymi fabułami o licznych rozwiązaniach.

Bohaterem powieści paragrafowej “Sny w Domu Wiedźmy”, którego losami przyjdzie nam kierować, jest Walter Gilman, pochodzący z Haverhill student Uniwersytetu Miskatonic, utalentowany fizyk i matematyk zajmujący się nieeuklidesową geometrią, fizyką kwantową, święcie wierzący, że możliwa jest podróż między wymiarami. Podczas swych badań w bibliotece uniwersyteckiej jego wzrok przykuwają procesy czarownic i postać Keziah Mason, wiedźmy, która uciekła trybunałom z Salem i o której krążą opowieści, że potrafiła podróżować do innych światów.

“Sny w Domu Wiedźmy” jako gra paragrafowa zaprojektowana są bardzo fajnie. W powieści zawarto całkiem sporo ścieżek, którymi możemy podążyć i zadbano o to, by nawet te pomniejsze były porządnie zamknięte. Całość jest naprawdę nieźle rozbudowana i, penetrując zakamarki paragrafówki, niejednokrotnie kończyłem w szpitalu dla obłąkanych lub w miejscach o wiele mniej przyjemnych. Raz nawet popisałem się cnotą konstruktywnego tchórzostwa i uciekłem, nie eksplorując tajemnicy. Główne linie fabularne przygotowano satysfakcjonująco i, podążając nimi, złapałem się na tym, że z zapartym tchem zastanawiałem się, jak bardzo przerąbane będzie miał Walter w kolejnym paragrafie.

By lepiej podkreślić ścieżkę, którą podąża Gilman w paragafówce “Sny w Domu Wiedźmy”, zostaje wprowadzona mechanika Punktów Kultysty. Są one skrzyżowaniem “zewowych” Punktów Poczytalności i Mitów Cthulhu. Zbieramy je, gdy nasze kroki zbliżą nas do mitów, a tracimy (co jednak dzieje się bardzo rzadko), jeżeli staramy się utrzymać podejście racjonalne. Pewne ilości Punktów Kultysty dają nam dostęp do dodatkowych paragrafów i do pewnego bardzo specjalnego zakończenia o dość niespodziewanym wpływie na tę i kolejne rozgrywki. W paragrafówce znajdzie się też kilka kiksów. Między innymi paragrafy zaprowadziły mnie z kwietnia do marca, a czujnemu oku korekty umknął co najmniej jeden potworek językowy.

Czy “Sny w Domu Wiedźmy” nadają się dla początkujących “cthultystów”? To nieco skomplikowane. Sama fabuła winna być zrozumiała niezależnie od tego jak dogłębnie znamy twórczość Samotnika z Providence, jednakże znajdziemy w książce naprawdę olbrzymią ilość nawiązań do innych opowiadań, od miejsc (takich jak Innsmouth), przez postacie (profesor Armitage), po jednozdaniowe easter-eggi z nawiązaniami do ryboludzi i familii Whatleyów. Warto też zauważyć, że w paragrafówce (tak jak w pierwotnym opowiadaniu) możemy się również natknąć na naszych rodaków, którzy wyemigrowali za Wielką Wodę i teraz zamieszkują Dom Wiedźmy.

“Sny w Domu Wiedźmy” to naprawdę solidna paragrafówka. Nie jest tak dobra jak “Bezimienne miasto”, ale w mojej skromnej opinii przewyższa zarówno “Zew Cthulhu”, jak i “Za Górami Szaleństwa” oraz “Widmo nad Innsmouth”. Bardzo dobrze bawiłem się, poznając pokręconą i oniryczną historię Giliana, Mason oraz przeklętego Domu Wiedźmy. Jeżeli lubicie paragrafowe wycieczki do świata wykreowanego przez Lovecrafta, to nie zawiedziecie się i tym razem.

Dziękuje wydawnictwu Black Monk Games za udostępnienie podręcznika do recenzji.

Warto przeczytać